تحلیل روش‌های تدریس هنر به منظور ارائه الگوی مطلوب در دوره ابتدایی ایران

این پژوهش با هدف بررسی روش­های تدریس برنامه درسی هنر به منظور ارائه الگوی مطلوب در دوره ابتدایی ایران انجام گرفت. پژوهش در دو سطح انجام پذیرفت که در هر دو سطح از روش پژوهش کیفی استفاده شد. در سطح اول به منظور بررسی روش­های تدریس برنامه درسی هنر  و دسته­بندی آن­ها از روش پژوهش تلفیقی ( سنتز­ پژوهی ) استفاده شد. حوزه پژوهش در این سطح کلیه منابع در دسترس پایگاه­های اطلاع­رسانی و ابزار جمع­آوری اطلاعات فیش­برداری از کلیه منابع مکتوب و دیجیتال در دسترس بود. در سطح دوم پژوهش به منظور بررسی تجارب زیسته آموزگاران دوره ابتدایی از روش پدیدار شناسی استفاده شد. در این سطح، حوزه پژوهش آموزگاران زن دوره ابتدایی شهر شیراز و مرودشت و انتخاب شرکت کنندگان به روش نمونه­گیری هدفمند ملاک محور و تعداد شرکت­کنندگان در مصاحبه 12 نفر بود. ابزار جمع­آوری اطلاعات در این سطح مصاحبه نیمه ساختار یافته و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات در هر دو سطح از طریق کد گذاری موضوعی صورت پذیرفت. این الگو بر پایه روش­های تدریس درس هنر، در برگیرنده دو دسته روش­های تدریس گروهی و روش­های تدریس انفرادی و همچنین فرصت­ها و دستاوردهای مثبت است.